Artykuły na temat animacji
Co to jest morfing? Kompletny przewodnik po animacji z morfingiem.
Animacja z morfingiem przeobraziła filmowe efekty specjalne pod koniec XX wieku w filmach takich jak „Terminator 2: Dzień sądu”. O co jednak chodzi w morfingu? Gdzie to się zaczęło i na czym to polega? Przeczytaj ten przewodnik, aby się dowiedzieć.
Co to jest animacja z morfingiem?
Morfing to efekt polegający na przekształcaniu jednego kształtu lub obiektu w inny w ramach płynnego przejścia. Istnieją różne podejścia do tego efektu, ale podstawowe znaczenie morfingu pozostaje takie samo.
Morfing był pierwotnie używany przez hollywoodzkich reżyserów i zespoły ds. efektów specjalnych pod koniec lat 80. i na początku lat 90. XX wieku. Efekty te generowano za pomocą potężnych komputerów i pionierskiego oprogramowania, takiego jak Gryphon Software Morph i Image Master.
Typowym przykładem tego efektu jest przekształcenie twarzy w starszą, a nawet zwierzęcia lub kosmity. Technika ta pozwoliła stworzyć kultowe momenty popkultury, jak na przykład postać z ciekłego metalu T-1000 w filmie „Terminator 2: Dzień Sądu” (1991 r.).
Jednak wraz z rozwojem technologii morfing stał się bardziej dostępny i został rozszerzony jako technika. Dziś można tworzyć efekty w stylu morfingu w domu, korzystając z oprogramowania dla twórców.
Morfing a animowanie klatkami pośrednimi.
O morfingu i animowaniu klatkami pośrednimi często mówi się, jakby były tym samym, ale tak nie jest. Animowanie klatkami pośrednimi to bardziej animacja i dodawanie ruchu, natomiast morfing to z definicji technika filmowa używana do tworzenia efektów specjalnych.
Typy morfingu
Morfing jest znany jako technika efektów wizualnych przede wszystkim w przemyśle filmowym. Jest również używany w innych mediach, takich jak animacja i modelowanie 3D. Istnieją różne podejścia do morfingu.
Morfing z maksymalną prędkością.
Ten typ morfingu często występuje w filmach. Obiekty są przekształcane podczas ruchu. Jednym z przykładów jest statek kosmiczny w filmie „Ucieczka nawigatora”. Poddając morfingowi obiekty będące w ruchu, łatwiej jest ukryć wszelkie drobne niespójności, ponieważ gdy obiekty poruszają się z dużą prędkością, zauważenie błędów jest mniej prawdopodobne.
Morfing bezpośredni.
Morfingu można też używać w prostszych animacjach. Na przykład, aby przekształcić prosty kształt liniowy w inny kształt. W programie Adobe Animate można za pomocą funkcji animowanie klatkami pośrednimi przekształcić kwadrat w animowany okrąg.
Morfing 3D.
Innym podejściem jest morfing 3D. Nie jest to technika przemysłu filmowego — jest ona używana do modelowania 3D. Ten typ animacji z morfingiem służy do przechodzenia między różnymi ruchami. Każdy ruch lub pozycja jest zdefiniowana przez obiekt docelowy przekształcenia. Używa się go do animowania obiektów, które nie mają struktury szkieletowej.
Historia animacji z morfingiem
- 1986 r. W filmie „Ucieczka nawigatora” wykorzystano wczesne techniki morfingu cyfrowego, aby stworzyć specjalny efekt statku kosmicznego zmieniającego się w miarę przyspieszania z masywnego w aerodynamiczny. Efekt ten opracował zespół Omnibus Computer Animation, do którego należeli Bob Hoffman i Bill Creber.
- 1988 r. Opowieść fantasy „Willow” wyznaczyła nowy poziom w efektach wizualnych dzięki sekwencji morfingu, w ramach której kozioł stanął na tylnych kończynach, po czym płynnie przemienił się w emu, pawia, żółwia, tygrysa i wreszcie ludzką czarodziejkę Fin Raziel.
- 1991 r. W przebojowym sequelu „Terminator 2: Dzień Sądu” wykorzystano morfing do stworzenia jednej z najbardziej kultowych scen współczesnego kina. T-1000, czarny charakter filmu, zmienia się w ludzi, przedmioty i podłoże.
- 1992 r. Firma Gryphon Software wprowadziła MORPH, program udostępniający zaawansowane oprogramowanie do efektów wizualnych na komputerze domowym Apple Macintosh. Magazyny „The New York Times”, „The Washington Post” i „PC World” opublikowały artykuły na ten temat, przybliżając technologię morfingu szerokiemu gronu odbiorców.
Jak działa morfing?
Morfing polega na przekształcaniu jednego obrazu w drugi. To złożony proces obejmujący precyzyjne pomiary i zliczanie pikseli. Oto kilka kluczowych kwestii:
Obraz źródłowy i obraz docelowy
Każde przekształcenie, czyli morfing, animacji obejmuje obraz źródłowy i obiekt docelowy. Obraz źródłowy to nowy element, zwierzę czy też ciekły metal, który ma zostać wysłany do oryginalnego obiektu — twarzy Roberta Patricka w filmie „Terminator 2”.
Określenie cech
Należy odwzorować dokładny kształt oryginalnego materiału źródłowego, na przykład głowy aktora, w celu ustalenia dokładnych pomiarów. Są one następnie wykorzystywane do utworzenia modeli lub znalezienia materiału filmowego będącego obiektem docelowym przekształcenia.
Wyrównane punkty cech
Specjalistyczne oprogramowanie zidentyfikuje serię punktów zarówno w oryginalnym obiekcie, jak i w obiekcie przekształconym. Zapewnia to zgodność kluczowych obszarów, takich jak oko osoby. Po ustaleniu tych punktów, za pomocą klatek pośrednich przekształca się piksele z oryginalnego obiektu w piksele nowego obiektu.
Przykłady morfingu w animacji.
„Ucieczka nawigatora”
„Terminator 2: Dzień Sądu”
Stosowanie morfingu w programie After Effects
1. Dzielenie warstw
Najpierw przygotuj klip, w którym przedstawiono dwa obiekty — obiekt oryginalny (np. smartfon) i obiekt, w który ten obiekt oryginalny ma zostać przekształcony (np. poduszkę). Następnie podziel ten klip na dwie warstwy — aby każdy obiekt miał własną. Po prostu powiel warstwę, aby otrzymać dwie.
2. Przycinanie klipów
Masz teraz dwa klipy, po jednym z każdym obiektem. Musisz teraz przyciąć każdy z nich dokładnie do momentu, w którym nastąpi przejście z morfingiem. Aby zapewnić płynność ruchów między dwiema warstwami, może być konieczne wprowadzenie pewnych edycji.
3. Maskowanie obiektów
Następnie trzeba skonfigurować morfing między tymi dwoma kształtami. Za pomocą narzędzia Pióro narysuj maskę wokół smartfona — jeśli występuje ruch, musisz go również animować. Zmień nazwę maski na „maska telefonu” lub coś podobnego. Powtórz ten proces dla poduszki. Włącz klatki kluczowe dla ścieżki maski.
4. Dodawanie efektu morfingu
Wróć do początku przejścia, wybierz maskę drugiego obiektu i wklej ją na warstwie pierwszego obiektu. Ustawienie maski powinno teraz wskazywać dwie maski na tej warstwie. Następnie ustaw tryb maski dla poduszki na „brak”. Wybierz smartfon i wklej go na warstwie morfingu poduszki.
5. Ustawianie masek źródłowej i docelowej
Przekształć smartfon w kształt poduszki, korzystając z „efektu zmiany kształtu” z panelu narzędzi. Wybierz maskę urządzenia jako maskę źródłową i ustaw maskę docelową jako kształt poduszki.
6. Tworzenie przejść obiektów
Następnie przekształcisz zawartość maski smartfona w kształt maski poduszki za pomocą odpowiadających sobie punktów. Określają one, która część pierwszego obiektu zostanie przekształcona daną część drugiego. Dodanie większej liczby odpowiadających sobie punktów w programie After Effects zwiększa dokładność efektu.
7. Stosowanie niewidzialności
Przejście nadające smartfonowi kształt poduszki jest już gotowe. Używając narzędzi programu After Effects, spowodujesz teraz zniknięcie smartfona, tak aby znikał w miarę wypełniania przez niego kształtu poduszki. Teraz powtórz kroki od 5 do 7 dla poduszki.
8. Odtwarzanie przejścia
Podczas odtwarzania zobaczysz teraz, jak smartfon zmienia się w kształt poduszki. Konieczne jest teraz poprawienie krycia i poeksperymentowanie z efektem formowania, aby wygładzić przejście między tymi dwoma obiektami.
