Odkrywanie tajemnic oświetlenia „high-key” i „low-key”.

Oświetlenie typu „high-key” i „low-key” to dwie studyjne techniki oświetleniowe, które pozwalają uzyskać bardzo różne nastroje i estetykę. Oświetlenie „high-key” powoduje zmniejszenie współczynnika oświetlenia w scenie, co oznacza mniejszy kontrast między ciemniejszymi tonami a jaśniejszymi obszarami. Z drugiej strony oświetlenie „low-key” zapewnia większy kontrast między ciemnymi i jasnymi obszarami obrazu, na którym większość sceny znajduje się w cieniu. Niezależnie od tego, czy kręcisz materiały szkoleniowe dla firm, czy awangardowe filmy do kin studyjnych, musisz poznać tajniki oświetlenia „high-key” i „low-key”, aby skutecznie używać ich w komunikacji z publicznością.

Korzystanie w twórczości z oświetlenia „high-key”.

Oświetlenie główne to najważniejsze źródło światła na filmie lub zdjęciu. Metoda „high-key” zapewnia jasno oświetlone obiekty z większą ilością światła wypełniającego i bardziej miękkimi cieniami. Światła wypełniające służą do zwiększania ilości światła otoczenia w scenie i zmniejszania kontrastu. 

Kiedy używać oświetlenia „high-key”.

Oświetlenie „high-key” jest często stosowane w reklamach produktów spożywczych i kosmetycznych. Jasno oświetlone sceny często sugerują optymistyczny nastrój i pozytywne przesłanie. Taki wygląd może również implikować prawdę i otwartość, dzięki czemu jest skuteczny w przypadku wywiadów wideo lub filmów szkoleniowych. Oświetlenie powinno współgrać z treścią filmu, aby przekaz był wyrazisty i spójny. Jeśli filmujesz ponury obiekt w oświetleniu „high-key”, może się to wydać nieszczere.

Uzyskiwanie odpowiedniego wyglądu.

Sekret tworzenia zdjęć i filmów z oświetleniem „high-key” polega na użyciu mocnych źródeł światła i miękkich cieni. Duże lampy softbox lub dyfuzory skutecznie rozjaśniają scenę bez dodawania ostrych cieni do filmowanego obiektu. „Im mocniejsze źródło światła, tym bardziej miękko wyglądają cienie” — zauważa Hara. „Im słabsze światło, tym twardszy cień”. Obrazy „high-key” często mają również jaśniejsze tło, które ułatwia odbijanie i wzmacnianie światła otoczenia w scenie.

Chociaż celem jest zmiękczenie i ograniczenie cieni, „nigdy nie należy umieszczać światła na wprost obiektu, ponieważ spowoduje to spłaszczenie wszystkich elementów na obrazie” — wyjaśnia filmowiec Kenton Waltz. Spróbuj umieścić źródła światła pod kątem mniej więcej 30 stopni w stosunku do aparatu. Taki kąt, w połączeniu z dobrze oświetloną sceną i światłem wypełniającym, nada obiektowi dodatkowy wymiar, nie tworząc ostrych cieni. Odpowiednia konfiguracja oświetlenia podczas filmowania jest niezbędna do uzyskania wysokiej jakości zdjęć, ale film można doprowadzić do perfekcji, poprawiając poziomy ekspozycji i jasności w postprodukcji.

Uchwycenie dramatyzmu przy oświetleniu „low-key”.

Film nagrany z wykorzystaniem oświetlenia „low-light” cechuje się głębszymi cieniami oraz minimalną ilością bieli i półcieni. Jak zauważa Hara, „oświetlenie low-key istnieje w świecie sztuki od dawna pod postacią światłocienia”. Światłocień występuje wtedy, gdy artysta stosuje wysoki kontrast między światłem a ciemnością, aby utworzyć nastrój dramatyzmu i przyciągnąć wzrok widza do jednej części kompozycji. W dzisiejszych czasach oświetlenie „low-key” pełni podobną funkcję w filmie i charakteryzuje się głębokimi cieniami oraz tajemniczym nastrojem.