Inne przydatne informacje
Dodawanie efektu bokeh do tła fotografii
Dowiedz się więcej o pięknym efekcie rozmazania, który pozwala nadać zdjęciom niesamowity wygląd.
Stosowanie i łamanie zasady trójpodziału
Rozwijaj swoje umiejętności kompozycji zdjęć, aby rejestrować coraz ciekawsze obrazy.
Sztuka fotografii martwej natury
Rozwijaj swoje umiejętności z zakresu kompozycji, poznając sztukę fotografii martwej natury.
Rozpocznij podróż do nowego świata i spraw, by małe obiekty stały się większe niż w rzeczywistości, korzystając ze wskazówek dotyczących makrofotografii.
Co to jest fotografia portretowa i jak ją wykonywać
Przedstawianie modeli w jak najlepszym świetle
Jeśli potrafisz nawiązać prawdziwy kontakt z fotografowanymi osobami, to już połowa sukcesu na drodze do tworzenia wspaniałych fotografii portretowych.
Anthony Pidgeon, zawodowy fotograf portretowy, wyjaśnia: „W przypadku fotografowania portretów bardzo dużo zależy od wzajemnego zrozumienia. Nie jest to techniczny aspekt fotografii, ale moim zdaniem w przypadku portretów ma naprawdę kluczowe znaczenie. W idealnych warunkach model i fotograf współpracują ze sobą. Fotografowana osoba coś Ci oferuje, a Ty to szanujesz i znajdujesz sposób, aby to wyrazić. Jest też element zaufania. Czy model Ci ufa? Czy Ty ufasz, że pozostanie z Tobą przez cały ten proces? Czy wzajemne zrozumienie zostało osiągnięte? Wtedy możesz znaleźć najlepszy sposób wyrazu, posługując się oświetleniem, pozą i kompozycją.”
Anna Goellner, która specjalizuje się w fotografii ślubnej, ujmuje to następująco: „Próbujesz opowiedzieć historię i pokazać, kim jest dana osoba.”
Nawiąż kontakt
Jak zatem osiągnąć tę atmosferę współpracy? Przygotowanie świetnej sesji zdjęciowej wymaga czasu, więc zapewnij sobie trochę przestrzeni. Projektant i fotograf Shawn Ingersoll sugeruje, że planując sesję, należy zarezerwować co najmniej godzinę. Wyjaśnia: „Zanim naprawdę poznacie siebie nawzajem, może minąć pierwsze 30 minut.”
Pidgeon zauważa, że każda sesja jest inna, dlatego trzeba być uważnym — niektóre fotografowane osoby są bardziej przystępne, niż inne. „Myślę, że to zależy od osoby — w jakim jest nastroju, co się u niej dzieje, czy chce tam być. Bardzo często nie chce” — mówi. „Często modele spotkali się już w pięciu innych sprawach przed Tobą, a później mają pięć kolejnych spotkań i tylko patrzą na zegarek. Niektórzy faktycznie chcą zrobić coś fajnego Inni chcą mieć to już z głowy. Niektóre osoby są naprawdę nieśmiałe. Wyczucie ich poziomu zaangażowania nadaje kierunek dużej części sesji.”
Gdy już wyczujesz osobę, z którą będziesz pracować, zwróć uwagę na pomieszczenie. Pidgeon sugeruje, aby zadać sobie następujące pytania: „Czy są tam naturalne źródła światła? Czy jest to sytuacja, w której użyję ostrego oświetlenia, miękkiego, bezpośredniego, pośredniego? W jaki sposób mogę opowiedzieć tę historię?”
Robiąc komuś zdjęcie, łatwo wpaść w pośpiech, jednak jednym z kluczy do zrobienia dobrego portretu jest poświęcenie czasu na kontakt i przemyślenie. Naba Zabih, która fotografuje śluby i zaręczyny, mówi że nawet w zamęcie wielkiego wydarzenia ważne jest, aby poświęcić trochę czasu na skomponowanie obrazu, z którego można być dumnym. Wyjaśnia: „Szczególnie w czasach, gdy wszystko jest cyfrowe i super szybkie, po prostu zatrzymaj się, skomponuj i zastanów się nad zdjęciem, zanim je zrobisz.” Pamiętaj, że w przypadku zdjęć portretowych należy wziąć pod uwagę dodatkową zmienną. Zabih uzupełnia: „Ludzie są ludźmi, więc będą zdecydowanie trudniejsi do sfotografowania niż coś, co jest nieruchome — będą się ruszać. Mrugają.”
Dobieranie światła do portretu
Wiele elementów fotografii portretowej zależy bardziej od intuicji niż od kontroli technicznej, dlatego już na początku warto określić lub zorganizować bardzo dobre oświetlenie sesji portretowej. Jeśli robisz zdjęcia w studio, będziesz podejmować wiele decyzji z wyprzedzeniem.
Ingersoll sugeruje: „Chcąc zrobić dramatyczny portret o wysokim kontraście, prawdopodobnie użyjesz bardziej bezpośredniego światła — słonecznego lub sztucznego. Jeśli chcesz uzyskać mniej dramatyczne zdjęcie, bardziej w stylu profesjonalnego portretu do portfolio, oświetlenie będzie bardziej rozproszone i będzie miało wiele źródeł. Ustawisz światło główne, na ogół najjaśniejsze, które będzie oświetlać jedną stronę twarzy modela. Następnie trzeba będzie oświetlić drugą stronę, więc przygotujesz dodatkowy strumień światła — w przeciwnym razie otrzymasz bardzo dramatyczne zdjęcie. Trzecie źródło światła jest opcjonalne. Czasami używa się go do oświetlenia włosów lub tła, jeśli jakieś jest.”
„Gdy ludzie są starsi, warto nieco zmiękczyć światło, chyba że naprawdę chcesz zaakcentować teksturę czyjejś skóry.”
Pidgeon doradza: „Gdy ludzie są starsi, warto nieco zmiękczyć światło, chyba że naprawdę chcesz zaakcentować teksturę czyjejś skóry. Jeśli jednak ktoś ma blizny po trądziku lub zmarszczki, zazwyczaj nie pracuje się z ostrym oświetleniem — chyba że naprawdę oddają one czyjąś osobowość. Należy zadać sobie pytania: Czy to będzie uprzejme, pokaże tę osobę z najlepszej strony? Czy ta osoba jest dynamiczna? Czy jest nieco zadziorna? Czy to właściwe?”
Ostrzega, że fotografowie portretowi muszą wiedzieć, jak zrównoważyć oświetlenie. „Wielu początkujących fotografów ma tendencję do nadmiernego używania lampy błyskowej, co w efekcie daje zdjęcie jak z kartoteki policyjnej” — mówi. „Zasadniczo wykonujesz dwie ekspozycje jednocześnie, gdy równoważysz główne światło i światło wypełniające. Kiedy zrozumiesz, jak działa ta równowaga, możesz stopniować oświetlenie zamiast stosować podejście «Wszystko albo nic».”
W przypadku fotografowania portretów na zewnątrz przy użyciu głównie światła naturalnego potrzebny jest nieco inny zestaw narzędzi. Doświadczenie Goellner w fotografowaniu ślubów w plenerze nauczyło ją, że środek dnia to najgorsza pora na robienie zdjęć. Wyjaśnia: „Słońce znajduje się nad samymi głowami, co powoduje powstawanie cieni pod oczami. Do portretów szukam równomiernego oświetlenia. Jeśli jest to środek dnia, a w przypadku ślubów często tak jest, zawsze znajdź drzewa.”
Wszystko jest w oczach
Goellner twierdzi, że jedną z najważniejszych wskazówek dotyczących fotografii portretowej jest ustawienie ostrości na oczach osoby: „Jeśli ustawisz ostrość na czole lub grzywce, a oczy będą nieostre, zdjęcie automatycznie będzie słabe. No chyba, że portret ma być naprawdę pretensjonalny.” Poza tą prostą, lecz ważną wskazówką, warto zwrócić uwagę na używany obiektyw.
Goellner mówi, że najlepsze obiektywy do portretów powinny otwierać się naprawdę szeroko. „Naprawdę szeroka przysłona wpuszcza dużo światła i pozwala, aby tło było rozmyte” — mówi. Obiektyw szerokokątny i mała głębia ostrości pomagają utrzymać ostrość na osobie fotografowanej, a nie na elementach tła, które mogą być mniej ważne. Ulubionym obiektywem Goellner do fotografowania portretów jest obiektyw 85 mm.
Derek Boyd, fotograf z północno-zachodniego regionu USA, sugeruje wypróbowanie jeszcze dłuższych ogniskowych: „Jeśli masz długą ogniskową i jesteś blisko modela, uzyskasz szczególnie płytką głębię ostrości.” „Dlatego obiektyw 200 mm jest świetny do fotografowania portretów. Fotografujesz nim prawie tak blisko, jak to tylko możliwe, i wygląda to świetnie, ponieważ tło jest rozmyte. Kompresja powodowana przez teleobiektywy generuje tylko niewielkie zniekształcenia, dzięki którym fotografowane osoby wyglądają bardzo dobrze. W ten sposób nosy wydają się nieco mniejsze, a oczy wyglądają trochę lepiej. Jest to po prostu bardzo korzystne.”
Boyd kontynuuje „Trudno to opisać, ale gdy widzisz ładny, stylowy portret — taki w stylu glamour — prawie zawsze jest on zrobiony za pomocą bardzo długiej ogniskowej. Z drugiej strony możesz wykorzystać szerokie ogniskowe, czyli wszystko o wartości 30 mm i mniej. Jeśli będziesz robić zdjęcie z naprawdę bliska za pomocą obiektywu szerokokątnego, głowa będzie wydawać się naprawdę duża, a wszystko w tle będzie wyglądać na naprawdę małe. Uzyskasz prawie efekt rybiego oka. To nie jest korzystne. Możesz tak zrobić w przypadku portretów, ale będzie to wyglądać śmiesznie.”
Najważniejszym elementem jest umiejętność wybrania punktu zbiegu. Boyd wyjaśnia: „Zanim zacząłem robić zdjęcia prawdziwym aparatem, lustrzanką cyfrową, używałem tylko aparatów kompaktowych, w przypadku których wszystko było ostre. Myślę, że na tym polega różnica między migawką a prawdziwą fotografią artystyczną — wyróżnienie osoby fotografowanej. Nie oznacza to, że musisz używać płytkiej głębi ostrości, ale na profesjonalnym portrecie tak będzie. Kiedy zrobisz to po praz pierwszy samodzielnie, to będzie jak magia. Ten efekt to jest coś, co zawsze będzie mnie przyciągać. Zawsze podoba mi się portret z całkowicie rozmytym tłem i ładnym, wyostrzonym okiem, w którym widać błysk.”
Próby celowego łamania poznanych reguł
Wielu fotografów zaczyna od używania trybów automatycznych. Na początku mogą być one bardzo przydatne, ponieważ dają czas na nawiązanie kontaktu z modelem i skoncentrowanie się na oświetleniu. Pidgeon ostrzega, że w rezultacie mogą zahamować nasz rozwój:
„Gotowy program zawiera podstawowe ustawienia, ale nie sądzę, aby zostawiał dużo miejsca na kreatywność. Program jest po to, aby utrzymać Cię w bezpiecznym zakresie ustawień. Jeśli jednak chcesz zagłębić się w fotografię, «w porządku» to za mało. Musisz przejść na ustawienia ręczne, aby uchwycić ten niuans. I to jest przerażające — wiele osób mówi: «Hej, ten konkretny tryb programu działa świetnie. Robię dobre zdjęcia w tych warunkach. Nie chcę z tego rezygnować.» A potem nagle warunki się zmieniają i program już nie działa. Wykonywał za Ciebie pracę, robił wszystkie obliczenia i podejmował wiele decyzji. Wtedy musisz się cofnąć i dowiedzieć się, co to jest ekspozycja i jak działa.” Poznanie ręcznych ustawień aparatu i podejmowanie bardziej subtelnych decyzji pozwala uzyskać znacznie bardziej kreatywne, artystyczne fotografie portretowe.
Nie ma powodu, dla którego należy poprzestać na doskonaleniu sposobu wykorzystania ekspozycji. Alex Tan, fotograf i projektant z Los Angeles, zachęca do dalszych eksperymentów: „Myślę, że wypełnianie kadru jest naprawdę interesujące. Czasami ujmuję części obrazu, które niekoniecznie znajdują się w całości w kadrze, albo zostawiam obiekt, który jest bardzo wysunięty na pierwszy plan i może zakrywać około jednej trzeciej kadru. Wydaje mi się, że ostatnio bardzo przeszedłem od robienia portretów osób, które były idealnie wyśrodkowane w kadrze i znajdowały się na naprawdę czystym tle, do podejścia «Jak by to wyglądało, gdyby aparat rzeczywiście znajdował się w tym pokoju i był za kimś lub patrzył komuś przez ramię?».”
Wszystko to nawiązuje do podstawowego elementu fotografii portretowej. Tan mówi: „Wg mnie istnieje ogólna zasada dla wielu rodzajów fotografii: historia jest najważniejsza. Jest to powód, dla którego robimy różne rzeczy — projektujemy, nagrywamy filmy, piszemy — i naprawdę zachęcałbym ludzi, aby o tym nie zapominali.”
Zabih podkreśla to samo, mówiąc: „Portretowanie jest interesujące, ponieważ często jakby wyrzucasz reguły przez okno. Jeśli udaje mi się uchwycić na zdjęciu jakieś emocje, to czuję, że ma to ogromne znaczenie. Robię zdjęcia, które celowo jakby psuję — zmniejszam czas otwarcia migawki lub fotografuję rzeczy przycięte w sposób, w jaki normalnie tego nie robię. O ile na zdjęciach są emocje, stają się one moimi ulubionymi. W fotografii portretowej fajne jest to, że zdjęcie wcale nie musi być idealne, aby było najlepsze.”
Współautorzy
Więcej możliwości dzięki programowi Adobe Photoshop Lightroom
W prosty sposób edytuj zdjęcia pomocą ustawień predefiniowanych programu Lightroom i funkcji wielokrotnej rozdzielczości. Łatwo udostępniaj zdjęcia z dowolnego urządzenia oraz korzystaj z projektów z dowolnego miejsca dzięki przestrzeni dyskowej w chmurze do zarządzania zdjęciami.