คู่มือคำศัพท์พื้นฐานเกี่ยวกับการถ่ายภาพ

คำศัพท์เบื้องต้นเกี่ยวกับการถ่ายภาพ

รูรับแสง: ส่วนประกอบของกล้องที่เปิดรับแสงเข้ามา ค่า F-Stop หรือ F-Number คือหน่วยวัดซึ่งระบุว่ารูรับแสงเปิดหรือปิดมากน้อยเพียงใด

ระยะชัดลึก: ความแตกต่างระหว่างวัตถุในโฟกัสที่ใกล้ที่สุดและไกลที่สุดในภาพ ระยะชัดลึกที่ตื้นจะส่งผลให้วัตถุที่อยู่ในระยะค่อนข้างใกล้กับฉากหลังมีลักษณะเบลอ โดยระยะชัดลึกที่ลึกหมายความว่าวัตถุที่อยู่ไกลจากฉากหลังจะยังอยู่ในโฟกัส

Dynamic Range: ความแตกต่างระหว่างโทนสีที่มืดและสว่างที่สุดในภาพ ซึ่งเป็นช่วงของความมืดและความสว่างที่กล้องสามารถจับภาพได้ ซึ่งมีน้อยครั้งนักที่สีที่มืดและสว่างที่สุดจะเป็นสีดำล้วนหรือขาวล้วน ปกติแล้วกล้องจะมี Dynamic Range ต่ำกว่าสายตามนุษย์

3 ปัจจัยในการเปิดรับแสง: การใช้รูรับแสง ค่า ISO และความเร็วชัตเตอร์ร่วมกัน ซึ่งเป็นตัวกำหนดระยะเวลาและความเข้มของแสงที่ปล่อยผ่านเข้าสู่กล้อง โดยสามารถเปิดรับแสงในระดับต่างๆ ทั้งในภาพฟิล์มและภาพดิจิทัลด้วยการปรับค่าการเปิดรับแสงเหล่านี้

ความยาวโฟกัส: ระยะห่าง (ซึ่งมักมีหน่วยวัดเป็นมิลลิเมตร) ระหว่าง Optical Center ของเลนส์กล้องกับเซนเซอร์กล้อง (ซึ่งบางครั้งเรียกว่าเซนเซอร์ภาพ)

F-Stop: ขนาดการเปิดรูรับแสง หรือที่เรียกว่า F-Number โดย F-Number ต่ำๆ หมายถึงรูรับแสงที่เปิดกว้างมากขึ้น ในขณะที่ F-Number สูงๆ หมายความว่ารูรับแสงแคบลง ตัวอย่างเช่น ค่า f/1 ปล่อยแสงผ่านเข้ามามากกว่า f/6

ISO: ความไวต่อแสงของกล้องของคุณ ค่า ISO สูงๆ จะมีความไวต่อแสงมากกว่าและโดยปกติแล้วจะส่งผลให้ภาพสว่างยิ่งขึ้น โดยที่ค่า ISO ต่ำๆ มีความไวต่อแสงน้อยกว่า ในอดีตมีการใช้คำนี้เพื่อกล่าวถึงฟิล์ม แต่ปัจจุบันนี้หมายถึงการตั้งค่าของกล้องดิจิทัล ที่มาของชื่อ ISO คือ International Organisation for Standardization ซึ่งเป็นองค์กรในสวิตเซอร์แลนด์ที่ริเริ่มจัดตั้งมาตรฐานต่างๆ สำหรับผลิตภัณฑ์ทางอุตสาหกรรมและเชิงพาณิชย์ ซึ่งรวมถึงกล้องด้วยเมื่อสงครามโลกครั้งที่สองจบลง

ความเร็วชัตเตอร์: ระยะเวลาในการเปิดชัตเตอร์ของกล้องและระยะเวลาที่เซนเซอร์ด้านในเปิดรับแสง โดยจะใช้ความเร็วชัตเตอร์ที่สูงมากๆ เพื่อถ่ายภาพตัวแบบที่มีการเคลื่อนไหวโดยให้ภาพไม่เบลอ และมักใช้ความเร็วชัตเตอร์ต่ำๆ สำหรับการถ่ายภาพกลางคืนหรือการถ่ายภาพภูมิทัศน์ ซึ่งจะใช้ประโยชน์จากแสงที่ผ่านเข้าสู่กล้องมากขึ้นระหว่างการเปิดชัตเตอร์ค้างไว้เป็นเวลานานกว่าปกติ เป็นต้น

ประเภทของอุปกรณ์และเครื่องมือถ่ายภาพ

การโฟกัสอัตโนมัติและการโฟกัสแบบแมนนวล: กล้องจะโฟกัสตัวแบบด้วยตัวเองในโหมดโฟกัสอัตโนมัติ โดยปกติแล้วซอฟต์แวร์กล้องสมัยใหม่สามารถจดจำตัวแบบทั่วๆ ไปอย่างใบหน้าคนได้และจะไม่เบลอส่วนดังกล่าวในภาพ ช่างภาพสามารถควบคุมหรือพลิกแพลงการโฟกัสอัตโนมัติได้ด้วยตัวเองในกรณีส่วนมาก การโฟกัสแบบแมนนวลคือการที่ช่างภาพต้องใช้มือขยับเลนส์ด้วยตัวเองเพื่อให้ตัวแบบไม่เบลอ

ตัวกล้อง: ส่วนประกอบหลักของกล้องดิจิตอลที่รวมถึงเซนเซอร์ ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ ซอฟต์แวร์ ฯลฯ ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณถือเพื่อถ่ายรูป โดยปกติแล้วตัวกล้องจะไม่ได้รวมถึงเลนส์ด้วย

DSLR: DSLR ย่อมาจาก Digital Single Lens Reflex กล้อง DSLR เป็นการผสานเลนส์ของกล้อง Single Lens Reflex แบบดั้งเดิมเข้ากับเซนเซอร์ดิจิทัล

Hot Shoe: จุดเสียบแฟลชหรืออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อื่นๆ บนตัวกล้อง ซึ่งโดยปกติแล้วจะอยู่ที่ด้านบนของกล้อง

มาตรวัดแสง: อุปกรณ์ที่ใช้วัดค่าแสงจากแหล่งกำเนิดแสงหรือปริมาณแสงในพื้นที่อย่างแม่นยำ

กล้อง Mirrorless: ในทางเทคนิคแล้ว กล้อง DSLR กล้องแบบเล็งแล้วถ่าย และกล้องใน Smartphone ส่วนมากล้วนเป็นกล้อง Mirrorless ทั้งสิ้นเนื่องจากไม่มีกระจกภายในตัวกล้อง แต่กล้อง Mirrorless เป็นศัพท์เฉพาะสำหรับกล้องที่มีเซนเซอร์ซึ่งเปิดรับแสงโดยตรง และช่างภาพจะสามารถดูตัวอย่างภาพได้ตลอดเวลาผ่านช่องมองภาพอิเล็กทรอนิกส์

กล้องแบบเล็งแล้วถ่าย: กล้องขนาดเล็กที่ออกแบบมาให้ใช้งานง่าย กล้องประเภทนี้มักจะโฟกัสและปรับการเปิดรับแสงโดยอัตโนมัติและมีแฟลชในตัว รวมทั้งไม่จำเป็นต้องอาศัยทักษะมากมายในการใช้ถ่ายภาพให้สำเร็จ ความนิยมของกล้องเหล่านี้ลดน้อยลงเนื่องจากปัจจุบันมีการใช้กล้อง Smartphone อย่างแพร่หลาย

เทคนิคและคำศัพท์อื่นๆ เกี่ยวกับการถ่ายภาพ

โหมด Aperture Priority: การตั้งค่าในกล้องที่มักเรียกย่อๆ ว่า A หรือ Av ซึ่งช่วยให้ช่างภาพสามารถกำหนดค่ารูรับแสงหรือ F-Number ได้ตามที่ต้องการ แล้วกล้องจะปรับความเร็วชัตเตอร์และค่า ISO ให้สอดคล้องกันโดยอัตโนมัติ จึงเป็นประโยชน์สำหรับการคงระยะชัดลึกหนึ่งๆ ไว้ขณะถ่ายภาพ

อัตราส่วนกว้างยาว: อัตราส่วนความกว้างและความสูงของภาพ อัตราส่วนกว้างยาวปกติของกล้องสำหรับผู้ใช้ทั่วไปอยู่ที่ 3:2 และ 4:3 กล้อง Smartphone มักจะถ่ายภาพในอัตราส่วนกว้างยาวที่ 4:3 โดยประมาณ

เอฟเฟกต์ Bokeh: คำภาษาญี่ปุ่นที่แปลว่าเลือนลางหรือเบลอ และใช้อธิบายการเบลอพื้นหลังโดยเจตนา ซึ่งเป็นที่นิยมในการถ่ายภาพบุคคล

ความคลาดเคลื่อนของสี: หรือที่เรียกว่า เหลื่อมสีหรือเหลื่อมสีม่วง ซึ่งเป็นเอฟเฟกต์ที่ไม่พึงประสงค์เมื่อเลนส์ไม่สามารถจัดความยาวคลื่นทั้งหมดของสีๆ หนึ่งไปยังตำแหน่งที่ถูกต้องได้ โดยมักพบในภาพถ่ายเก่าๆ ที่มีคุณภาพไม่ดีนัก แต่คุณสามารถเพิ่มเหลื่อมสีในภาพโดยเจตนาเพื่อให้ภาพดูมีความรู้สึกย้อนยุคได้ คล้ายกันกับเอฟเฟกต์ Glitch

องค์ประกอบภาพ: การจัดเรียงองค์ประกอบต่างๆ ของภาพภายในเฟรม ช่างภาพจะกำหนดองค์ประกอบภาพได้โดยการขยับกล้อง การปรับโฟกัส หรือการครอบตัดภาพออกในขั้นตอนหลังการถ่ายภาพ กฏสามส่วนถือเป็นตัวอย่างหนึ่งของเทคนิคการจัดองค์ประกอบภาพ